Kelebeğim Olur Musun?

Savaşlar var, insanlar ölüyor Mermiden ya da açlıktan Bedeni yaşamayı başaran bir kız Erken yaşta evlendirilip ölüyor Ya da kutyut bir yerde... Yaşlı bir dede huzur evinde şiddete maruz Ya da kimsesiz bir çocuk kimseye dede diyememiş yuvada Doğada bir canlı benim kıyafetimin bedelini ödüyor canıyla Yaşatan orman tüm canlılarıyla benim yaktığım cehennemde Ülkemde güneş doğuyor Sokakta uyumuş bir çocuğun üzerine. Üzerine donmuş sarkıtlardan sular damlıyor. Tüm bu olaylar içinde sağa sola çarparak yürürken Dünyanın adaletsiz olması Benim de buna göz yumarak adeletsizleşmem anlamına gelmiyor. Nefes alıyorsak yapabileceğimiz bir şeyler var demektir. Kafamızı çevirmemiz, televizyonu kapatmamız Bu vahşetin yaşanmasına engel değil Büyük bir projede yer almak belki bir başlangıçtır. Ancak insan olmaya başlamanın doğru projesi, zamanı ya da yeri olamaz. Tüm bunları yazdığım gün Afrikada 24 bin çocuk açlıktan öldü ve her gün aynı rakam tekrar edecek Şimdi alışmalı mıyım rakamlara, Güçsüzlüğümün arkasına saklanıp kapatmalı mıyım gözlerimi Ya da dışarıdan yükselen çığları bastırmak için sanal gündemler mi bulmalıyım? Bunların hiçbiri ben ya da sen yada biz olamayız. İnsan kalan yönüm insan olmayan devam et diyor. Ve biliyorum ki Birlikte çok güçlüyüz, Birlikte çok güçlüyüz, Birlikteyken birlikte nefes almaya devam edebileceğiz. Var mısın?