İlkbaharın Son Çırpınışları;Geçmişin Ayak İzleri

“Kadın, kumral dalgalı saçlarını arkaya doğru savurarak aynadaki görüntüsüne gülümsedi. Yeşil ipek şalın altında görünen omuzları pürüzsüz görünüyordu. Aynaya biraz daha yaklaştı. Şuh edayla sürmeli yeşil gözlerinin derinliklerine baktı, muzip ifadeyle göz kırptı kendine. Güzel kadındı Fatma. Gözleri, aynaya yansıyan kızının görüntüsüne takıldı. Esma, bez bebeğini kucağında sallayarak uyutmaya çalışıyordu. Kendisini taklit etmeye çalışan kızını izlerken, gururla gülümsedi ona. Yanına giderek başına öpücük kondurdu. Duvardan duvara cam olan pencereden dışarıya bakarken romantik bir Rum şarkısını mırıldanmaya başladı.”