Yere Düşen İlk Kar Tanesi

Yere düşen ilk kar tanesiydi usul usul yüreğime yağan Sevişmelere kavuşurcasına beklenirken memleket sevdasında hissedilenler Çınar ağaçlarının beyaz saflığından sarkan sabahların tek arzularıyım şimdi Yağan ilk kar tanesinde anımsıyorum ismini kendi sadeliğinde Bütün mevsimlerin son şarkılarında gizlenen masallar dururken aklımda Yalnızlığa doymayan dağ çiçeklerinin koynunda yaşıyor gecenin sıcaklığı Tesadüflere alıştırılıyor aşklar duvarlara yazılıp okunmayan şiirlerin endamında Son sarılmalara dayanamayan ağlamaların vakitlerinde yoksul bedenler terk ederken ölümün kıyılarını Gülümseyen zamanlar içinde sayamadığımız faydasızlıklar kenetleniyor kendi dinginliğinde Toprağın altında nefessiz kalan çimenlerin günahları kararmış köklerin refakatliğinde yargılanırken Ben ise unutulmayan ezgilerde öğreniyorum dalların üzerinde kuruyan umutları Küllerin arasında ihanete gebe kalmış nice sözlerin anlamı bekli de tarifi olmayan hücrelere atılmış ozanların gözlerinde saklıyken Küçük göz bebeklerinde harmanlanıp çoğalan hayal kırıklıkları Dokunup da parçalanan buz parçaları oluyor adeta zihinlerdeki yorgunluk Kirpiklerimden süzülen sözlerin hepsini dağarcığımda biriktiriyorum bıkıp usanmadan Kendi içinde sır saklayan ve sırdaş olmak gibi Yüreğimde hep taşıdığım beyaz sesinde ki isminde anımsıyorum Yere düşen ilk kar tanesini