Ve Yalnızlık

Ve yalnızlık; çöl gecesinde vurgun yemiş balıklar kadar yalnızlık Ve yalnızlık; akan zaman içinde bir an zamanı durduran yalnızlık Ve yalnızlık; yağmurlu bir günde güneşi özlemek kadar yalnızlık Ve yalnızlık; konuşmak istediğimizde çıkmayan sesimiz kadar yalnızlık Ve yalnızlık; Yusuf boylu kuyularda bir cücenin rüyası kadar yalnızlık Ve yalnızlık; parmaklarımın ucunda kırılan karınca kalpleri kadar yalnızlık Ve yalnızlık; maskeleri çıkarayım desem gerçek yüzüm kadar yalnızlık Ve yalnızlık; kırk yıl ya da yedi yıl bir menzile eremeden tutmayan uykular içinde hep yalnızlık rengi bir fular taktığım kadar yalnızlık Ve yalnızlık; bitirdiğim yollar yanarken ayak izlerimden, varamadığım yerlerden gelen esintiler içinde büyüyen bir yalnızlık Ve yalnızlık; çobanlar gecenin saçlarını tararken kuzular uyanmasın diye, ben parmaklarımı bir bir kırıyordum ve kırıldı diyene kadar kaldığım büyük bir yalnızlık içinde, Ve yalnızlık; dolaplarda sakladığım şiirler hıçkırıklarıyla yanarken gece ve gecenin örtüsünü kaldırmak için düştüğüm bir yalnızlık içinde Ve yalnızlık; ıssız bir istasyonda bırakılmış sefer sayısı olmayan bir tren kadar yalnızlık Ve yalnızlık; geceleri camlara vuran kim diye uyandığım uykudan sonraki yalnızlık Ve yalnızlık; her sabah uyandığım yorgun bir ezan sesi ile yaşadığım kadar yalnızlık Ve yalnızlık; ip üstünde yürüyen cambazın ayağı kayarken yaşadığı kadar yalnızlık Ve yalnızlık; bir içimlik bile tütün olmadan, sokakların kristali ve cehenneminde buz olan bir yalnızlık