Aşkın Ebruli Hâli

Yorulursun herkesten her şeyden
Kaçmak istersin tüm benliğinden
Günlerin ayların hatta ömrün yorgunluğu
Ağırdır insan yükü omuzlarında
Gereksiz boş sohbetler
Biz demedik mi ile başlayan cümleler
Herkes kafasına göre akıl verir
Usta, aklını kendine sakla be
Bize şimdi akşamın efkârında
Yaramızı saracak dost gerek yüreğiyle
Biz neleri bitirdik bu hayatta
Bize şimdi sadece rakımıza sohbet gerek
Acımızı yaramızı görecek can gerek;
Ben, “Kalbim kanıyor” dediğim de “Boş ver” demeyecek
Oturup iki kadehte benimle aşka içecek
Yarım kalmış ömrümüzün sonbaharında
Derdimizi iki duble rakıya anlatacak yürek gerek
Kaldı mı usta, bunu kaldıracak yüreğin?
Yoruldum be usta!
Rotamıza aşk yazdık çıktık seyre âlemi
Ama o aşk bize kırgındı be usta
Gözün kesiyor aklın yetiyor bir uzun Mersin masalıydı aslında
Ankara bize dar geldi sığmadık aynı coğrafyaya
Usta, geçmedik
Emek verdik sevgi verdik ömür verdik
Deniz aşırı sevdayla geldik
Şimdi sen söyle
Biz rotamızdan mı geçelim, ömrümüzden mi?
Ne ömürden geçerim ne de rotamdan
Aşk geçemesem de seni, sende ölümü seçerim
Gün gelir ya aşk olur
Ya da yâr yolunda can olur
Sevgili her ne olursa bende sen olur!