Korku Madalyası Şiirler

Caddenin uzak ucundaki gökdelenin bomboş hayaletine bakıyorum. Bir tespihin uyuz korkusunu yerlere döken reklam panolarına... Gökyüzünde hiç kuş yok ve sokaklarda tek insan! -Evrenin en hızlı süvarisidir zaman, hiçbir ölünün yatağında beklemez. - Duvardaki ayna eski bir gecenin karanlığını tel tel eğiriyor odamda. Gümüşi aydınlığına sızıyorum sırlı camın. Ayaklarımın altında bir Kaplumbağanın korkak yavaşlığını sürükleyerek usulca. Saygılı, sessiz. -Zamanın ağır yüküdür aynalarda biriken. - Bana itaat etmiyor aynadaki huysuz maske. Başını öne eğmiş, kafasındaki Derin yara izini gösteriyor. –Baba, vurma baba!- Kim konuştu? Ben mi, yoksa yüzümü aynadaki çocuğun yüzünden sıyıran giyotinin çalışkan ağzı mı? Geçmişteki şimdinin yarasını bu ıssız kentin kâğıttan heykeline, bir korku madalyası gibi asan zavallı hikaye.