Yapay Zeka ve Sinema : Yapay Zeka Çağında Sinema

Gerçekçi ve kurgusal dünyalar sunabilme olanaklarına sahip sinema sanatının teknolojiyle olan etkileşimi her zaman ilgi çeken bir konudur. Söz konusu bu etkileşimin hikâye anlatıcılığı bağlamında “yeni” içeriklere ve anlatım biçimlerine her daim kapı aralıyor olması bu ilginin başlıca nedenlerinden biridir. Ayrıca sinemanın “yeni”liğe açık potansiyeli beraberinde izler kitlenin yaşadığı değişim ve dönüşümlerinin de habercisidir. Dolayısıyla içinde bulunduğumuz yapay zekâyla bütünleşik dijital akış çağında sinema ve teknoloji etkileşimine odaklanmak ya da kavramaya çalışmak insanı, toplumu ve geleceği anlama adına bize öngörüler sunabilecek kodları içermektedir. Bu bağlamda sinemanın dönüşümü aslında bizlerin dönüşümünün bir görüngüsüdür. Bilindiği üzere sinema sanatçısının elinde yeni teknolojiler, bugüne kadar film yapım sürecinde yardımcı araçlar olarak kullanılmıştır. Fakat yeni bir teknoloji, tarihinde ilk kez sinemanın yaratım sürecinin baş aktörü olma potansiyeline sahiptir. Bu teknolojinin adı ise Yapay Zekâ'dır. Gündelik hayatın her alanında kullanılmaya başlanan yapay zekâ teknolojileri son yıllarda senaryo, yönetmenlik, oyunculuk, kameramanlık, kurgu, müzik, seslendirme gibi sinemanın temel alanlarında tekil olarak ilk yaratıcı örneklerini sunmaya başlamıştır. İnsan zekâsından bağımsız olarak makine zekâsı estetiğiyle ortaya konulan bu ilk örnekler elbette emekleme dönemindeki bir bebeğe benzetilebilir. Bu çalışmada da bu örneklere değinilmiş ve tartışılmıştır. Burada asıl soru, gözlerimizi kamaştıran hızıyla büyüyen yapay zekâ teknolojilerinin sinemanın geleceğini nasıl şekillendireceğidir. Bu anlamda parçası olduğum bu çalışma, alanında ilk kümülatif çalışmayı ortaya koyması adına benim için heyecan uyandırmaktadır. Fakat şunu da söylemeden edemeyeceğim; alanın henüz oldukça yeni olması, olguların henüz tam olarak kendini göstermemesi aynı zamanda da bu alan üzerinde çok az kişinin çalışıyor olması planlanan bazı başlıkların dışarıda bırakılmasına neden olmuştur. Sonraki çalışmalarımızda -yeni olguları da takip etmeyi sürdürerek- söz konusu bu eksiklikleri tamamlamayı umuyoruz. Bu bağlamda eleştiri ve öneriler bizim sonraki çalışmalarımıza ışık tutacaktır. Kitabımızın İstanbul Gelişim Üniversitesi Yayınları'nda basılması adına katkı sağlayan Uygulamalı Bilimler Fakültesi Dekanı ve Yayın Kurulu Başkanı Prof. Dr. Sayın Kâmil KAYA'ya, hakem olarak görevlendirilen Sayın Prof. Dr. İsmet Galip YOLCUOĞLU'na ve Sayın Doç. Dr. Yıldız Derya BİRİNCİOĞLU'na teşekkürlerimi sunuyorum. Bu vesileyle, yayıncılık faaliyetlerindeki teşvik edici yaklaşımından dolayı İGÜ Mütevelli Heyet Başkanı Sayın Abdulkadir GAYRETLİ'ye ve Rektörlüğümüze de teşekkürü bir borç bilirim. Bu çalışmayı hazırlarken desteklerini benden her daim esirgemeyen sevgili anne ve babama, özellikle kıymetli eşim Zeynep ZENGİN'e ve onlardan çaldığım zamanlara rağmen beni sevgiyle kucaklayarak moral aşılayan evlatlarım Yusuf ve Elif İnci'ye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Ferhat ZENGİN