Yargah

ÖZÜM YOK, Geçmişim kayıp belki. Senden sonra her şey bir üveylikti Ve sırf bu yüzden yazmadım öz geçmişimi Öz geçmişim, Geçmemiştir benim Unutulmayı Unut +'k YARGÂH - I Yokluğundaki nefes almalara teşebbüs ettiğim tereddüt dolu can sancısı yığınlarındayım Üç vakte kadar, kaldım Telaffuzum lal, Kılavuzum kargaşalarla karılmış, Farzım misal, örneklendirilebilirim Arzım masal, öykülerde anlatılabilirim Canımı yaktın Isıtıp tenini, Aydınlatabildin mi kara gecelerini? Aşk âminlerindeki ayrılık ayinlerine kâhin bırakan bir hain dirilteli beri yüreğin, Gözlerim apseli, Hep sensizliği aktı gördüklerime Hapse girmişçe duruyorum içimdeki sende Kastım var gidişine, Kasten düşmüşüm süsü verilmiş acı dergâhı içindeki yargâh kulübesinde; Yüküm sensizlik Hüküm giymişliğimi soyunuyorum kiracı gibi gelip gittiğin kir ağacının dibindeki gölgesiz çürümelerde Şimdi Zor döndürüyor sesim dilimi dediklerime Sesimi utanıyorum sana, Seni tanımıyorum alfabedeki harfler arasındaki yabancılıkta Yutamıyorum içtiğim suları olmayışlarındaki Arbededeki darplarında Güne gün ekleyerek, eksiliyorum Yunus Emre GÖKCE