Üzülme Elbet Bir Gün;Toprağa İnsan Ektiler Yeşermedi İnsanlık...

Sen her gün evinde, o sıcak yatağında yatarken, annenin, eşinin yaptığı yemeği beğenmeyip yemek seçerken; vatanını korumaya, gerekirse bu uğurda canını feda etmeye yemin etmiş Mehmetçiklerimiz yeminini yerine getiriyor. Her gün, sessiz sedasız, vatanı milleti için şehit düşüyor. Televizyon kanallarında, gazetelerde bir maç haberleri kadar bile şehit haberlerine yer verilmiyor. İnsanlar hiçbir şey olmamış gibi hayatına, yaşamına devam edebiliyor. Eskiden, köyde bir cenaze olduğunda bile günlerce televizyonlar açılmazken; günümüzde her gün olan şehitler, her gün kalan yetimler, evine ateş düşen anneler unutuldu. Herkes sessiz sedasız, şehitleri, yetimleri, üzülen anneleri izler oldu. Adını bile bilmediğin vatan evlatları, memleketin her köşesinde, -30 ,-40 derecede bile her an, aralıksız vatanı beklemeye devam ediyor. Ayakta kalmaya mecali olmayan evlerde yetişen çocuklar, bu vatanı ayakta tutuyor. Çocuklarımız öksüz, yetim kalmasın diye askerimiz kendi çocuklarını yetim bırakıyor. Bu kitap, bizleri, bir uzman çavuşun gözlemlerinden damlayan hatıralarla bütün bunları yeniden düşünmeye ve anlamaya davet ediyor