Zehra

ROMANDAN: “Bir kalabalığın içindeydim. Evimizin iki odası da dolu misafirlerle. Evin bahçesine iğne atsan yere düşmeyecek gibi. Bütün köy halkı bizim evde toplanmış bugün. Bu sabah pamuk tarlasında pamuk toplarken; Babam birden yere yığılıvermiş. Yığılış o yığılış işte, Bir daha kalkamamış. Tarladaki diğer işçiler onu eve getirdiler. Daha yeni uyanmıştım. Kendime yiyecek bir şeyler hazırlamaya çalışıyordum. Birdenbire babamın cansız bedeniyle karşılaştım. İşçiler köylülere ve imama haber verdiler. Evimizin avlusunda battaniyelerle çevrili bir odacık yapılıverdi. Ve babamı orada yıkayıp son yolculuğuna hazırladılar.